Woorden voor jong en oud

Ik heb zo veel werk op de aarde verricht en heb zoveel jaren onder de mensheid gewandeld. Toch hebben mensen zelden kennis van mijn beeld en mijn gezindheid en weinig mensen kunnen het werk dat ik doe goed uitleggen. Mensen missen te veel, ze missen altijd begrip van wat ik doe en hun harten zijn altijd op hun hoede, alsof ze diep van binnen vrezen dat ik hen in een andere situatie zal brengen en dat ik hen geen aandacht meer zal schenken. Dus de houding van mensen tegenover mij is altijd lauw, gecombineerd met een grote mate van voorzichtigheid. Dit komt doordat mensen tot nu toe geleefd hebben zonder het werk dat ik doe te begrijpen en ze zijn vooral verbluft door de woorden die ik tegen hen spreek. Ze houden mijn woorden in hun handen, niet wetend of ze deze vastberaden zouden moeten geloven, of dat ze deze besluiteloos zouden moeten vergeten. Ze weten niet of ze het in praktijk moeten brengen, of dat ze moeten afwachten. Ze weten niet of ze alles opzij moeten gooien en dan dapper volgen, of dat ze net als voorheen vriendelijk moeten blijven tegenover de wereld. De innerlijke wereld van de mens is zo gecompliceerd en ze zijn zo sluw. Omdat mensen mijn woorden niet duidelijk kunnen zien en ze niet volledig kunnen begrijpen wat er bedoeld wordt, hebben velen van hen moeite om ze in praktijk te brengen en hebben zij moeite om hun hart voor mij te openen. Ik begrijp jullie moeilijkheden helemaal. Veel zwakheden zijn onvermijdelijk als je in het vlees leeft en vele objectieve factoren brengen jullie in moeilijkheden. Jullie voeden je gezin, besteden jullie dagen aan hard werken en de tijd verstrijkt moeizaam. Er zijn veel moeilijkheden in het leven in het vlees - ik ontken dit niet en natuurlijk zijn mijn eisen aan jullie in overeenstemming met jullie moeilijkheden. De dingen die ik van jullie eis in het werk dat ik doe, zijn allemaal gebaseerd op jullie werkelijke gestaltes. Misschien hebben mensen die in het verleden werkten wel eens buitensporige eisen aan jullie gesteld, maar jullie moeten weten dat ik nooit buitensporige eisen aan jullie heb gesteld in wat ik zeg en doe. Het wordt allemaal gevraagd op basis van de menselijke natuur, het menselijke vlees en wat zij nodig hebben. Jullie zouden moeten weten, en ik kan jullie heel duidelijk vertellen, dat ik niet tegen redelijk denken en de oorspronkelijke natuur van mensen in ga. Het is enkel omdat de mensen niet begrijpen wat de standaard van mijn eisen aan hen eigenlijk is, noch de oorspronkelijke betekenis van mijn woorden begrijpen, zodat mensen tot nu toe nog steeds twijfels over mijn woorden hebben en zelfs minder dan de helft van de mensheid mijn woorden gelooft. Wat overblijft zijn ongelovigen en er zijn er nog meer die mij graag ‘verhalen horen vertellen.’ Bovendien zijn er velen die het als amusement zien. Ik waarschuw jullie: veel van mijn woorden zijn al geopenbaard aan degenen die in mij geloven, en zij die genieten van het prachtige uitzicht op het koninkrijk, maar buiten de poort opgesloten zijn, zijn al door mij geëlimineerd. Zijn jullie niet enkel onkruid dat door mij wordt verafschuwd en afgewezen? Hoe konden jullie afscheid van mij nemen en dan met vreugde mijn terugkeer verwelkomen? Ik zeg jullie, nadat het volk van Nineve Jehova's boze woorden hoorde, kwamen zij gelijk tot inkeer en zaten zij in zak en as. Het was omdat zij in Zijn woorden geloofden dat zij vol angst en vrees waren en in zak en as tot inkeer kwamen. En hoewel de mensen van vandaag ook mijn woorden geloven en zelfs meer geloven dat Jehova vandaag opnieuw onder jullie is gekomen, is jullie houding enkel oneerbiedig, alsof jullie slechts de Jezus aanschouwen die duizenden jaren geleden in Judea werd geboren en nu afgedaald is in jullie midden. Ik begrijp heel goed welke bedrieglijkheid er in jullie harten bestaat; de meesten van jullie volgen mij uit nieuwsgierigheid en zijn gekomen om mij vanuit hun leegte te zoeken. Wanneer je derde wens is vernietigd - voor een vredig en gelukkig leven - verdwijnt je nieuwsgierigheid ook. De bedrieglijkheid die in elk van jullie harten bestaat, blijkt uit jullie woorden en daden. Om eerlijk te zijn, zijn jullie gewoon nieuwsgierig naar mij, niet bang; jullie letten niet op wat jullie zeggen, en jullie beperken al helemaal niet jullie gedrag. Wat voor geloof heb je dan werkelijk? Is het echt? Jullie gebruiken mijn woorden gewoon om je zorgen weg te nemen en je verveling te verlichten, om de overgebleven lege plekken in je leven op te vullen. Wie van jullie heeft ze in praktijk gebracht? Wie heeft een echt geloof? Jullie blijven schreeuwen dat God een God is Die diep in het hart van mensen kijkt, maar hoe is de God waar jullie in je hart over schreeuwen verenigbaar met mij? Als jullie zo schreeuwen, waarom doen jullie dan zo? Zou het kunnen dat dit de liefde is waarmee jullie mij willen terugbetalen? Jullie spreken niet zuinig over toewijding, maar waar zijn je offers en je goede daden? Als het niet zo was dat jullie woorden mijn oren bereikten, hoe kon ik jullie dan zo haten? Als jullie echt in mij geloofden, hoe zouden jullie dan in zo'n noodtoestand kunnen belanden? Jullie hebben depressieve gezichten alsof je in de Hades terechtstaat. Jullie bezitten geen enkele vitaliteit en jullie praten zwakjes over je innerlijke stem; jullie zitten zelfs vol klachten en vloeken. Jullie hebben het vertrouwen in wat ik doe al lang geleden verloren en zelfs jullie oorspronkelijke vertrouwen is verdwenen, dus hoe kunnen jullie dan ooit tot het einde volgen? Hoe kunnen jullie op deze manier worden gered?

Hoewel mijn werk heel nuttig voor jullie is, zijn mijn woorden aan jullie altijd verspild en brengen jullie nergens toe. Het is moeilijk om iemand te vinden om door mij vervolmaakt te worden en vandaag heb ik bijna de hoop in jullie verloren. Ik heb meerdere jaren onder jullie gezocht, maar het is moeilijk om een vertrouweling te vinden. Ik voel me alsof ik geen vertrouwen heb om met jullie te blijven werken en geen liefde om van jullie te blijven houden. Dit komt doordat ik lang geleden walgde van die minuscule, zielige prestaties van jullie; het is alsof ik nooit tegen jullie heb gesproken en nooit in jullie heb gewerkt. Jullie prestaties zijn zo misselijkmakend - jullie zijn altijd ongeloofwaardig geweest en hebben bijna geen waarde. Ik kan nauwelijks de gelijkenis met een mens in jullie vinden of de geur van een mens ruiken. Waar is je frisse geur? Waar is de prijs die jullie gedurende vele jaren hebben betaald en waar zijn de resultaten? Hebben jullie die nooit gevonden? Mijn werk heeft nu een nieuw begin, een nieuwe start. Ik ga grote plannen ontvouwen en ik wil nog groter werk ontwikkelen, maar jullie wentelen je nog steeds in de modder net als voorheen, levend in de smerige wateren van het verleden, en jullie hebben je oorspronkelijke hachelijke situatie niet van je afgeschud. Daarom hebben jullie nog steeds niets geleerd van mijn woorden. Jullie hebben nog steeds je oorspronkelijke plek in modder en smerig water niet afgestoten. Jullie kennen alleen mijn woorden, maar in feite zijn jullie niet het rijk der vrijheid van mijn woorden binnengegaan, dus mijn woorden zijn nooit voor jullie opengesteld en ze zijn als een boek van profetie dat al duizenden jaren verzegeld is. Ik verschijn aan jullie in je leven, maar jullie zijn je daar niet van bewust, en jullie herkennen mij niet eens. Bijna de helft van de woorden die ik zeg zijn oordeel over jullie en de helft daarvan is effectief, waardoor jullie allemaal “tot afleiding worden gedreven”. De overgebleven helft zijn woorden om je te leren over het leven en hoe jullie je moeten gedragen, maar het is alsof ze niet bestaan voor jullie en alsof jullie luisteren naar de woorden van spelende kinderen, waar je altijd een gesluierde glimlach voor hebt, terwijl je niets doet. Jullie hebben je nooit zorgen over deze dingen gemaakt; jullie hebben mijn daden altijd uit nieuwsgierigheid geobserveerd, waardoor jullie nu in de duisternis zijn gevallen en het licht niet kunnen zien - jullie huilen jammerlijk in het donker. Wat ik wil is jullie gehoorzaamheid, jullie onvoorwaardelijke gehoorzaamheid en zelfs meer dan dat, ik eis dat jullie volledig zeker zijn van alles wat ik zeg. Jullie zouden wat jullie is gegeven niet zo moeten verwaarlozen en jullie zouden er zeker niet selectief mee om moeten gaan, vanzelfsprekend dat jullie altijd onverschillig staan tegenover mijn woorden en mijn werk. Mijn werk wordt in jullie midden gedaan en ik heb veel van mijn woorden aan jullie geschonken, maar als jullie op deze manier uitvluchten zoeken, dan kan ik alleen nog maar wat jullie niet hebben verkregen en niet in praktijk hebben gebracht aan heidense gezinnen geven. Wat is er in de schepping niet in mijn handen? De meesten onder jullie hebben een ‘rijpe hoge leeftijd’ en jullie hebben niet de energie om dit soort werk van mij te accepteren. Jullie zijn net een Hanhao-vogel,^[a] die amper rondkomt, en jullie hebben mijn woorden nooit serieus genomen. De jongeren zijn extreem ijdel en overdreven toegeeflijk en ze besteden nog minder aandacht aan mijn werk. Ze hebben geen zin om te genieten van de lekkernijen van mijn banket; ze zijn als een kleine vogel die uit zijn kooi is gevlogen om ver weg te gaan. Hoe kunnen dit soort jonge en oude mensen nuttig voor mij zijn? Degenen die op hoge leeftijd zijn, zijn klaar om mijn woorden als een pensioen te gebruiken tot in hun graf, zodat na hun dood hun ziel naar de hemel kan gaan en dat is genoeg. Daarom koesteren ze vanaf nu een 'grote ambitie' en zijn ze 'vol zelfvertrouwen'. Hoewel ze vol geduld zijn voor mijn werk en ze oprecht en onverzettelijk zijn, zoals de geest van een oude man die niet weggesleept wordt of verslagen door iets of iemand, net als een onneembare vesting, is het geloof van deze mensen niet vol van de bijgelovige geest van een lijk? Waar is hun weg? Is voor hen hun pad niet te lang, te ver weg? Hoe zouden zij mijn wil kunnen kennen? Zelfs als hun zelfvertrouwen lofwaardig is, hoeveel van deze ouderen volgen niet op een verwarde manier, maar gaan gewoon door met hun leven? Hoevelen begrijpen werkelijk de echte betekenis van mijn werk? Wiens doel is niet dat zij mij vandaag in deze wereld kunnen volgen en in de nabije toekomst niet in de Hades zullen afdalen maar door mij naar een ander rijk worden gebracht? Denk je dat je bestemming zo eenvoudig is? Hoewel jullie jonge mensen allemaal op jonge leeuwen lijken, hebben jullie zelden de ware weg in je hart. Jullie jongeren kunnen onmogelijk meer uit mijn werk halen, maar jullie provoceren altijd mijn afkeer voor jullie. Hoewel jullie jong zijn, hebben jullie ofwel gebrek aan vitaliteit of een gebrek aan ambitie, doen jullie altijd vrijblijvend over jullie toekomst; het is alsof jullie onverschillig zijn en ook piekeren. Je zou kunnen zeggen dat de vitaliteit, idealen en houding die je bij jongeren zou kunnen verwachten absoluut niet in jullie te vinden is; jullie, dit soort jongeren, zijn zonder houding en jullie hebben niet het vermogen om onderscheid te maken tussen goed en fout, goed en kwaad, mooi en lelijk. Het is onmogelijk om elementen in jullie te vinden die fris zijn. Jullie zijn bijna helemaal ouderwets en jullie, dit soort jongeren hebben ook geleerd om mee te gaan met de stroom, om irrationeel te zijn. Jullie kunnen nooit duidelijk onderscheid maken tussen goed en fout, waar en onwaar in zaken, jullie streven nooit naar uitmuntendheid, noch kunnen jullie vertellen wat goed is en wat fout, wat waarheid is en wat hypocrisie. In jullie resteert er zelfs een meer en ernstiger vleug van religie dan in oude mensen. Jullie zijn zelfs arrogant en onredelijk, jullie zijn behoorlijk competitief en jullie agressie is heel ernstig - hoe zou dit soort jongeren de waarheid kunnen bezitten? Hoe kan iemand die geen standpunt kan innemen, getuige zijn? Hoe kan iemand die niet in staat is om onderscheid te maken tussen goed en kwaad een jongere worden genoemd? Hoe kan iemand die niet de vitaliteit, kracht, frisheid, kalmte en standvastigheid van een jongere heeft, een volger van mij worden genoemd? Hoe kan iemand die geen waarheid of rechtvaardigheidsgevoel heeft, maar die graag speelt en vecht, waardig zijn om mijn getuige te zijn? Ogen die vol zijn van bedrog en vooroordelen voor mensen zijn niet wat jonge mensen zouden moeten hebben en degenen die destructieve, afschuwelijke daden verrichten, zouden geen jonge mensen moeten zijn. Ze zouden niet zonder idealen, aspiraties of een temperament van enthousiaste vooruitgang moeten zijn; ze moeten niet ontmoedigd zijn over hun vooruitzichten, noch mogen ze de hoop in het leven of het vertrouwen in de toekomst verliezen; ze zouden het doorzettingsvermogen moeten hebben om door te gaan op de weg van de waarheid die ze nu hebben gekozen om hun wens te realiseren hun hele leven aan mij te wijden; ze zouden niet zonder de waarheid moeten leven, noch mogen zij hypocrisie en ongerechtigheid in zich verbergen, maar ze moeten standvastig zijn in de juiste houding. Ze moeten niet alleen maar meedrijven, maar ze moeten durven offeren en strijden voor gerechtigheid en de waarheid. Jonge mensen zouden de moed moeten hebben om niet te bezwijken voor de onderdrukking van de machten van de duisternis en om de betekenis van hun bestaan te transformeren. Jongeren moeten zich niet neerleggen bij tegenspoed, maar moeten open en eerlijk zijn en vergevingsgezind tegenover hun broeders en zusters. Natuurlijk zijn dit mijn eisen voor iedereen evenals mijn advies voor iedereen. Sterker nog, dit zijn mijn kalmerende woorden voor alle jonge mensen. Jullie zouden moeten leven naar mijn woorden. Met name jonge mensen zouden niet moeten leven zonder de wil inzicht te krijgen in kwesties, en gerechtigheid en waarheid te zoeken. Wat jullie moeten nastreven is alles wat mooi en goed is, en jullie zouden de realiteit van alle positieve dingen moeten nastreven alsmede verantwoordelijk zijn voor je leven - jullie moeten het niet licht opnemen. Mensen komen naar de aarde en het is zeldzaam om mij te ontmoeten en het is ook zeldzaam om de gelegenheid te hebben de waarheid te zoeken en te vinden. Waarom zouden jullie deze mooie tijd niet als het juiste pad om te volgen in dit leven beschouwen? En waarom zijn jullie altijd zo afwijzend tegenover de waarheid en gerechtigheid? Waarom vertrappen jullie die altijd en verwoesten jullie jezelf voor die ongerechtigheid en vuilheid die met mensen speelt? En waarom zijn jullie bezig met wat de onrechtvaardigen doen zoals de oude mensen? Waarom imiteren jullie de oude manieren van oude dingen? Jullie leven moet vol zijn van gerechtigheid, waarheid en heiligheid; het zou niet zo snel verdorven moeten zijn en in de Hades terecht komen. Hebben jullie je niet het gevoel dat dit heel ongelukkig is? Hebben jullie niet het gevoel dat dit te oneerlijk is voor jullie?

Jullie moeten allemaal zo volmaakt mogelijk zijn en dit perfecte werk offeren op mijn altaar als de beste, unieke offers die jullie mij geven. Jullie moeten allemaal standvastig blijven in je eigen houding en niet met elke wind meewaaien als wolken in de lucht. Jullie werken je halve leven hard, dus waarom zouden jullie niet de bestemming zoeken die voor jullie bedoeld is? Jullie zwoegen een half leven lang, maar toch laten jullie je varkens- en hondachtige ouders de waarheid en de betekenis van je persoonlijke overleving naar het graf slepen. Vind je het niet de moeite waard? Heb je niet het gevoel dat leven op deze manier volkomen zinloos is? Als je op deze manier zoekt naar de waarheid en het juiste pad, zal het uiteindelijk problemen veroorzaken, waardoor de buren zich ongemakkelijk voelen en het hele gezin ongelukkig is en het leidt tot fatale rampen - heb jij dan niet door zo te zijn een volkomen zinloos leven? Wiens leven kan meer geluk brengen dan het jouwe en wiens leven zou belachelijker kunnen zijn dan het jouwe? Zoek je dan niet naar mij omwille van het verkrijgen van mijn vreugde en woorden van troost voor jezelf? Maar als je een half leven hebt rondgerend en vervolgens mij hebt geprovoceerd tot ik vol woede ben en niet meer aan je denk of je prijs, is dan niet je hele leven tevergeefs geleefd? En hoe kon je het lef hebben om te kijken naar al die de zielen van die heiligen door de eeuwen heen die zijn vrijgelaten uit het vagevuur? Je staat onverschillig tegenover mij en uteindelijk provoceer je een fatale ramp - het zou beter zijn om van deze gelegenheid gebruik te maken en een vreugdevolle reis over de uitgestrekte oceaan te maken en dan naar mijn ’opdracht’ te luisteren. Ik heb jullie al lang geleden verteld dat jij vandaag, onverschillig als je bent en nog steeds niet bereid om te vertrekken, uiteindelijk zult worden ondergebracht en opgeslokt door de golven die door mij zijn opgewekt. Kunnen jullie jezelf echt beschermen? Heb je er echt vertrouwen in dat je huidige manier van streven ervoor zal zorgen dat je vervolmaakt wordt? Is je hart niet erg hard? Dit soort navolging, dit soort nastreven, dit soort leven, en dit soort karakter - hoe zou dit mijn lof kunnen verdienen?

Voetnoot:

a. Het verhaal van de Hanhao-vogel lijkt erg op de fabel Aesopus, over de krekel en de mier. De Hanhao-vogel geeft de voorkeur aan slapen in plaats van een nest te bouwen, terwijl het warm weer is, ondanks herhaalde waarschuwingen van zijn buurman, een ekster. Wanneer de winter aanbreekt, vriest de vogel dood.

uit ‘De Kerk van Almachtige God’